Σπερματέγχυση ή Εξωσωματική Γονιμοποίηση; Μερικές φορές η απόφαση είναι πραγματικά πολύ δύσκολη.
Όταν ένα ζευγάρι έχει πια “μπει” στη διαδικασία της διερεύνησης και υποβοήθησης προκειμένου να αποκτήσει ένα παιδί, οι απαντήσεις στα απαραίτητα διαγνωστικά τεστ είναι εκείνες που θα καθορίσουν τελικά αν το ζευγάρι θα πρέπει να οδηγηθεί απευθείας σε εξωσωματική γονιμοποίηση χωρίς να “χάνεται” πολύτιμος χρόνος, ή μπορεί να προσπαθήσει χρησιμοποιώντας πρώτα τη πολύ απλούστερο μέθοδο της ενδομητρικής σπερματέγχυσης.
Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω σαφές πως η Σπερματέγχυση (IUI) αποτελεί ένα σπουδαίο “μέσο” υποβοήθησης της αναπαραγωγής, δεν αποτελεί όμως μια μέθοδο Εξωσωματικής Γονιμοποίησης (IVF/ICSI) όπως συχνά ακούω κάποια ζευγάρια να την αποκαλούν. Στη σπερματέγχυση, η γονιμοποίηση του ωαρίου από το “τυχερό” σπερματοζωάριο, πραγματοποιείται “τυχαία” και από μόνη της, και δεν έχει καμία σχέση με τη γονιμοποίηση όπως πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ενός κύκλου Εξωσωματικής Γονιμοποίησης. Έτσι, ακόμα και μια καλή, σωστή Σπερματέγχυση έχει το πολύ 15-20% πιθανότητες επιτυχίας, ενώ μία αντίστοιχα καλή, σωστή Εξωσωματική Γονιμοποίηση φτάνει το 35-40% ανά κύκλο προσπάθειας σε μία γυναίκα μέσης αναπαραγωγικής ηλικίας (30-35 ετών).
Αποφραγμένες / δυσλειτουργικές σάλπιγγες, σοβαρού βαθμού ενδομητρίωση, ανεπάρκεια των ωοθηκών, σημαντικού βαθμού ανδρική υπογονιμότητα, αποτελούν “ξεκάθαρες” διαγνώσεις που οδηγούν απευθείας σε εξωσωματική γονιμοποίηση, IVF ή ICSI.
Προχωρημένη αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας, πάνω από 40 ετών, ακόμα και με ικανοποιητικό για την ηλικία της ορμονικό προφίλ, οδηγεί συνήθως και αυτό απευθείας σε εξωσωματική γονιμοποίηση, ακόμα και αν το σπέρμα, οι σάλπιγγες και η μήτρα “φαίνονται” φυσιολογικά. Κι αυτό γιατί η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πιο ελεγχόμενη κατάσταση, και έχει, όπως προανέφερα, σαφώς περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας απο τη σπερματέγχυση.
Στην περίπτωση που όλα τα απαραίτητα διαγνωστικά τεστ βγούνε φυσιολογικά (ανεξήγητη υπογονιμότητα) ή υπάρχει ένας ήπιος ανδρικός παράγοντας υπογονιμότητας, ή όχι μία πολύ σημαντική/ ξεκάθαρη διάγνωση που να απαιτεί υποχρεωτικά IVF/ICSI, τότε η σπερματέγχυση είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του ειδικού.
Πολλά ζευγάρια μπορεί να δοκιμάσουν από 2 έως και 4 σπερματεγχύσεις προτού πραγματοποιήσουν την πρώτη τους εξωσωματική γονιμοποίηση. Αρκετές φορές, αυτό που συμβαίνει είναι, αρχικά, η γυναίκα να υποβάλλεται σε σπερματέγχυση σε φυσικό κύκλο, εκμεταλλευόμενη το ένα και μοναδικό ωάριο του κύκλου της. Αν αυτό δε πετύχει, τότε μπορεί να προχωρήσει σε σπερματέγχυση μετά από ήπια φαρμακευτική διέγερση των ωοθηκών, για την παραγωγή περισσότερων του ενός ωαρίων, ιδανικά τριών, για αποφυγή πιθανότητας πολύδυμης κύησης. Αν και αυτό πάλι δεν οδηγήσει σε κύηση (μπορεί να επαναληφθεί έως και 4 φορές – από εκεί και έπειτα οι πιθανότητες επιτυχίας με τη μέθοδο αυτή θεωρούνται ελάχιστες), τότε η εξωσωματική γονιμοποίηση μοιάζει μονόδρομος εκτός και αν ο θεράποντας ιατρός κρίνει διαφορετικά για κάποιο λόγο.
Σε κάθε περίπτωση, όταν τα πράγματα δεν είναι πολύ ξεκάθαρα για το τι ακριβώς πρέπει να γίνει, είναι πάρα πολύ σημαντικός ο διάλογος ανάμεσα στο ζευγάρι και το θεράποντα ιατρό. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνουν πραγματικά κατανοητά τα ποσοστά επιτυχίας και οι ευκολίες/δυσκολίες της κάθε μεθόδου αλλά να ληφθούν υπόψη οικονομικές και, ίσως ακόμα πιο σημαντικο, ψυχολογικές παράμετροι.
Μη το βάζετε κάτω. Είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω,
Να είσαστε καλά,
Χαρούλα
Πόσο μ’αρέσει ο απλός σου λόγος…απολαμβάνω τις ιατρικές πληροφορίες! Νά’σαι καλά!!!!
Σε ευχαριστω!