Υπάρχει σωστή και λάθος στιγμή να αποκαλύψεις μια εγκυμοσύνη;

Στο ξεκίνημα κάθε εγκυμοσύνης οι ερωτήσεις, όπως είναι αναμενόμενο, είναι παρά πολλές. Ακόμα και η πιο “ενημερωμένη” μέλλουσα μαμά, θα έχει κάποιες απορίες ή θα περιμένει την έγκριση από το γιατρό της για αυτά που ήδη ενδεχομένως γνωρίζει. Υπάρχει όμως μια ερώτηση, μια τόσο απλή μα συνάμα πολύπλοκη ερώτηση, που η απάντηση στη θεωρία είναι πολυ ευκολότερη από την πράξη.

” Πότε μπορούμε να ανακοινώσουμε την εγκυμοσύνη”;

Στην απλή της μορφή, η αναμενόμενη απάντηση είναι: “όποτε νοιώθετε έτοιμοι ως ζευγάρι”. Απλά και ανθρώπινα. Στην πολύπλοκη της μορφή, σαν άγραφος νόμος, λέμε ” περίμενε μέχρι τον έλεγχο της αυχενικής διαφάνειας στο τέλος του Ά Τριμήνου, στις 12 περίπου εβδομάδες”. Αυτό φαίνεται λογικό από πάρα πολλές πλευρές:

Οι περισσότερες αποβολές συμβαίνουν στο πρώτο τρίμηνο, μέχρι τις 12 εβδομάδες κύησης, οπότε για πολλά ζευγάρια αλλά και γιατρούς, οι 12 εβδομάδες αποτελούν ορόσημο “ασφάλειας“, ας μου επιτραπεί ο όρος.

Ακόμα και σε εγκυμοσύνες που φαίνεται να εξελίσσονται φυσιολογικά, στον έλεγχο της Αυχενικής Διαφάνειας μπορεί να παρουσιαστούν αρνητικά για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης ευρήματα. Οπότε και πάλι το να περιμένεις μέχρι τότε φαίνεται πιο σίγουρο.

Επειδή στις περισσότερες γυναίκες η εγκυμοσύνη δε “δείχνει” πριν τις 10-12 εβδομάδες, προτιμούν να τη κρατήσουν μυστική αν όχι από τους γονείς τους, τουλάχιστον από άλλους συγγενείς και φίλους. Αυτό συνήθως από φόβο μη τους…ματιάσουν. Ή, αν κάτι πάει τελικά στραβά, μη βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να “εξηγούν” τι συνέβη ή γιατί δε θέλουν να τους λυπούνται.

Πολλές γυναίκες για παρόμοιους λόγους αλλά και για λόγους πιο…”πρακτικούς” προτιμούν να κρατήσουν την εγκυμοσύνη κρυφή στο χώρο εργασίας τους έως ότου είναι απαραίτητο να την αποκαλύψουν.

Υπάρχει όμως πράγματι ένας κανόνας για το πότε πρέπει τελικά να γίνει αυτή η τόσο σπουδαία ανακοίνωση; Και αν υπάρχει διαφωνία στο ζευγάρι για το “πότε” και σε “ποιους”, τι γίνεται τότε; Ποιος έχει περισσότερο δικαίωμα να αποφασίσει; Αυτός που θέλει το νωρίς ή αυτός που θέλει το αργά; Και αν οι καρδιές σας από κοινού λένε πως θέλετε να μοιραστείτε νωρίς ένα τόσο χαρμόσυνο γεγονός στο στενό οικογενειακό και φιλικό σας περιβάλλον, που ακόμη κι αν κάτι πάει στραβά αυτοί οι άνθρωποι θα ειναι εκεί για εσάς; Η μήπως πάλι όχι, λέει η λογική σας και ενδεχομένως η εμπειρία σας…. Ακόμα και γυναίκες που έχουν βιώσει μια ή και περισσότερες παλίνδρομες κυήσεις, η προσέγγιση τους σε επόμενη εγκυμοσύνη δεν είναι πάντα η ίδια. Αλλες προτιμούν το “νωρίς” και τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη από το περιβάλλον τους. Αλλες τη μεγαλύτερη σιγουριά που τους προσφέρει το”μετά”… Σε άλλους πάλι λειτουργεί μια περίεργη διαίσθηση, σαν να ξέρουν απο την αρχή αν κάτι θα πάει καλά ή όχι. Και πράττουν ανάλογα. Κάπως έτσι συνέβη και σε μένα, στη δεύτερη μου εγκυμοσύνη, που ήταν γραφτό να μην εξελιχθεί πέραν των 11 εβδομάδων. Ηταν η μόνη που δεν ανακοίνωσα νωρίς. Κάτι ένιωθα από την αρχή πως δεν πάει καλά. Και ας ήταν η μόνη που μέχρι τότε δεν είχε κανένα δυσάρεστο σωματικό σύμπτωμα. Και τελικά η διαίσθηση μου δυστυχώς δικαιώθηκε.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν πιστεύω πως δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Είναι ένα θέμα καθαρά προσωπικό που αφορά το ζευγάρι και μόνο. Και εμείς οι υπόλοιποι, μικρή σημασία έχει αν είμαστε γονείς, συγγενείς ή “κολλητοί” οφείλουμε να σεβαστούμε την απόφαση τους αυτή.

Επειδή όμως μου έχει ζητηθεί πολλές φορές να πω τη γνώμη μου σας παραθέτω μερικές δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα αυτό:

Η χρονική στιγμή της ανακοίνωσης και η επιλογή των ανθρωπων που θα το μάθουν πρέπει να γίνεται πάντα με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο.

Να γνωρίζετε πως οι αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω σας θα ποικίλλουν. Από άριστες και γεμάτες συμπαράσταση έως φαινομενική ζήλια και έντονο στρες από κάποιους που μπορεί να είναι επηρεασμένοι από δική τους αρνητική εμπειρία. Μα αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως οι τελευταίοι δε σας αγαπούν και δε θέλουν το καλό σας.

Σκεφτείτε τι πραγματικά έχετε να κερδίσετε αν ανακοινώσετε νωρίς την εγκυμοσύνη στο χώρο εργασίας σας.

Αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που σας κάνει να νοιώθετε περισσότερο ασφαλείς.

Τελειώνοντας, θέλω να σας κάνω να συνειδητοποιήσετε το εξής: Η εγκυμοσύνη είναι μια ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ κατάσταση και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ασθένεια. Προσπαθείστε λοιπόν να τη χαρείτε από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο δευτερόλεπτο. Κι όποτε νοιώσετε έτοιμοι, ανακοινώστε το εκεί που θέλετε, σε αυτούς που κρίνετε πως πρέπει. Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά, όπως συνηθίζουμε να λέμε στη χώρα μας. Σύμφωνοι, υπάρχει πιθανότητα κάτι να πάει στραβά. Μα ακόμα κι ετσι, μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη, να συμπληρώσω το παραπάνω ρητό. Γιατί είναι κρίμα σε ένα τόσο χαρούμενο, τις περισσότερες φορές, γεγονός να κυριαρχεί εξαρχής ο φόβος και η προκατάληψη.

Με το καλό λοιπόν….